Posesywność zaimka dzierżawczego

Poprzednim razem podałam warianty i przykłady podstawowych przyrostków posesywnych. Teraz przechodzę do jeszcze innego sposobu wyrażania przynależności. Będzie to także przyrostek posesywny, lecz nieco inny i pełniący inną funkcję.

Aby lepiej objaśnić to zagadnienie, zasięgnę pomocy innego języka – angielskiego. Zaimek dzierżawczy w angielskim wygląda inaczej w funkcji przydawki i w funkcji orzecznika. Porównajmy:

This is my house. – To mój dom.
This house is mine. – Ten dom jest mój.

W pierwszym przypadku mamy zaimek dzierżawczy pełniący w zdaniu funkcję przydawki, w drugim – orzecznika. Tak samo dzieje się z innymi zaimkami dzierżawczymi: your-yours, her-hers, our-ours, i their-theirs (his i its siłą rzeczy zachowują tę samą formę).

Ale wróćmy do kirgiskiego, w którym występuje podobne zjawisko.

Бул менин үйүм. – To mój dom.
Бул үй меники. – Ten dom jest mój.

Mamy więc kolejny przyrostek posesywny -ныкы, który łączy się z zaimkiem dzierżawczym i rzeczownikiem, gdy występują one jako orzecznik. Zajmijmy się najpierw zaimkami dzierżawczymi z tym przyrostkiem, czyli odpowiednikami angielskiego mine, yours, ours itd.

Zaimek osobowy Zaimek dzierżawczy Zaimek dzierżawczy z przyrostkiem posesywnym
мен  менин  меники
сен  сенин  сеники
сиз  сиздин  сиздики
ал  анын  аныкы
биз  биздин  биздики
силер  силердин  силердики
сиздер  сиздердин  сиздердики
алар  алардын  алардыкы

I trochę przykładów do tego.

Китеп меники. – Książka jest moja.
Унаа сеники. – Samochód jest twój.
Ит сиздики. – Pies jest pani/pana.
Сүрөт аныкы. – Zdjęcie jest jej/jego.
Ачкыч биздики. – Klucz jest nasz.
Комуз силердики. – Komuz jest wasz.
Бөлмө сиздердики. – Pokój jest państwa.
Сөздүк алардыкы. – Słownik jest ich.

W tym przypadku do samego rzeczownika nie dodaje się już żadnego przyrostka.

W następnej kolejności wrócę do posesywności rzeczownika, która też przyjmuje inną postać, gdy rzeczownik pełni w zdaniu funkcję orzecznika.


Zostaw komentarz