Jako się rzekło, język kirgiski należy do języków turkijskich – i jest to być może jedyne stwierdzenie, z którym zgodzi się większość językoznawców. Nie istnieje bowiem żadna klasyfikacja genetyczna tych języków, która byłaby powszechnie uznawana za jedyną słuszną.
Mam zamiar napisać więcej o językach turkijskich i miejscu kirgiskiego wśród nich. Ponieważ istnieje wiele klasyfikacji, poświęcę temu tematowi cykl wpisów. Obszerne prace na ten temat ukazały się w Rosji, która wydała niejednego wybitnego turkologa. Z pewnością jeszcze do nich wrócę, a teraz chciałabym nawiązać do klasyfikacji polskiego językoznawcy Alfreda Majewicza, przedstawionych przezeń w książce „Języki świata i ich klasyfikowanie” (PWN, Warszawa 1989).
Typy klasyfikowania języków
Języki można klasyfikować według różnych kryteriów. Według Majewicza istnieją trzy podstawowe typy klasyfikacji:
- genetyczna – ze względu na pokrewieństwo języków, czyli pochodzenie określonych języków od wspólnego prajęzyka);
- geograficzna – ze względu na podobieństwa, które ukształtowały się w wyniku bliskości geograficznej;
- typologiczna – ze względu na cechy struktur języków, niekoniecznie uzależnione od pokrewieństwa lub bliskości geograficznej.
Wkrótce przejdę do tematu klasyfikacji genetycznej języków turkijskich – przede wszystkim podanej przez Majewicza klasyfikacji Baskakowa, lecz byłoby dobrze porównać kilka klasyfikacji i zwrócić uwagę na kontrowersje związane z niektórymi językami.
Co się tyczy samego pojęcia „języki turkijskie”, jest ono używane stosunkowo od niedawna. Przez dłuższy czas określano je jako tureckie, lecz współcześnie słowo „turecki” odnosi się przede wszystkim do jednego języka tureckiego, czyli używanego w Republice Tureckiej.
