O mnie

19 komentarzy na temat “O mnie”

1. Bardziej języki uralskie niż ałtajskie leżą w orbicie moich zainteresowań, ale już jestem stałym czytelnikiem. Szczególnie chętnie poczytam o kirgiskim na tle innych języków. Dziękuję za ciekawy blog i życzę wytrwałości w pisaniu.

   Piotrek

   • Bardzo się cieszę. Jeśli chodzi o kirgiski na tle innych turkijskich, to zapraszam na razie na jakucki. Języki uralskie też nie są mi obojętne i choć żadnego z nich się nie uczę, to jednak chętnie wsłuchuję się w fiński, a maryjski porównuję z turkijskimi (mam nadzieję, że uda mi się przygotować coś i o nim).

2. Dzień Dobry! Zazdroszczę wiedzy tak egzotycznej dla Polaków. Od miesięcy szukam wszędzie informacji o pradawnych kalendarzach stosowanych na terenach Kirgizji, Kazachstanu, Tadżykistanu, Uzbekistanu lub gdziekolwiek w Azji Środkowej. Czy istniał kalendarz liczący 40 tygodni po 9 dni? A może 4 kwartały po 7 tygodni 13 dniowych? Proszę o informacje lub o wskazanie źródeł!
   Pozdrawiam serdecznie
   Janusz Krukowski

   • Dzień dobry! Dziękuję za uznanie i cieszę się, że trafił Pan na mój blog. Jak dotąd pisałam na kalendarzowe tematy głównie pod względem słownictwa (dni tygodnia: http://kirgiski.pl/2014/02/dni-tygodnia/, etymologia nazw miesięcy: http://kirgiski.pl/2014/02/tajemnicze-nazwy-miesiecy/, pory roku: http://kirgiski.pl/2014/01/pory-roku/). Był też jeden temat o 12-letnim zwierzęcym cyklu życiowym (http://kirgiski.pl/2014/01/rok-konia-nie-tylko-chinski/), ale nie trafiłam jeszcze na informacje o długości roku. Może uda się coś znaleźć, wtedy napiszę.

   • Znalazłam jeszcze coś o dawnym kalendarzu kazachskim: http://e-history.kz/ru/publications/view/1616

3. Znalazłem na Pani blogu :
   – „Бугу to jeleń szlachetny, który dla dawnych Kirgizów był ważnym zwierzęciem totemicznym.”
   – Бугу+= maj
   W maju zazwyczaj odbywa się redyk – wyjście bydła/owiec na górskie hale.
   Dawniej (neolit/brąz) wędrowano zapewne ścieżkami jeleni, które jako wolno żyjące pierwsze ruszały na świeże górskie trawy i wytyczały ścieżki przez góry i lasy.
   Czy może Pani potwierdzić moje rozumowanie?

   • Niestety, brakuje mi wiedzy historycznej dotyczącej neolitu i brązu – wiem tylko to, co Pan już i tak znalazł, że kirgiskie nazwy miesięcy wiążą się z zachowaniem i trybem życia zwierząt. Co do wypasu na halach, w Kirgistanie jest możliwy tylko latem. Ze wspomnień Czingiza Ajtmatowa dowiedziałam się, że śnieg blokował przełęcze aż do końca maja, prawdopodobnie wyruszano więc w czerwcu, zaś ostatnim momentem na powrót była wczesna jesień (koniec września).

4. Dzień dobry!
   Znalazłem film kirgizki „Biały parowiec”, a na samym początku widoki ze starego cmentarza, dla mnie fascynujące (chociaż dla akcji filmu bez znaczenia).
   Na największych nagrobkach są jelenie rogi, trochę jak u nas krzyże.
   Czy ktokolwiek wie dlaczego i od jak dawna?
   Serdecznie pozdrawiam!
   Janusz Krukowski

   • Dzień dobry!

     Jest to ekranizacja książki Czingiza Ajtmatowa, która w polskim przekładzie ukazała się jako „Biały statek” (jeszcze nie zdążyłam napisać o niej na blogu, ale polecam do przeczytania – można ją tanio kupić na Allegro). Jelenie rogi to nawiązanie do przytoczonej w książce legendy o tym, jak jeleń został zwierzęciem totemicznym plemienia Bugu. W filmie również powinny pojawić się nawiązania do tej legendy.

   • I jeszcze zupełnie przypadkowe znalezisko – materiał o spektaklu na podstawie tej książki, wystawionym kilkadziesiąt lat temu przez Baszkirski Teatr Lalek w Ufie: https://www.facebook.com/teatrkukolufa/posts/1039569296193907

5. Pani Jolanto!
   Szukam zdjęć z narodowego parku petroglifów zwanego „Salmany Tash” na terenie Kyrgystanu. Jak zdobyć te zdjęcia, wraz z prawem do ich publikacji?
   Zależy mi na zdjęciach obiektów typu „solary head” wraz z ich otoczeniem.
   Wiem, że są dostępne na stronie kz-history, ale to strona kazahska!
   Pozdrawiam serdecznie
   Janusz Krukowski

   • Panie Januszu! Przepraszam za opóźnienia w odpowiedzi. Czy chodzi o Sajmałuu-Tasz (Саймалуу-Таш)? Na razie jeszcze nie wiem, jak zdobyć zdjęcia, ale chciałam się upewnić.

     • Saimaly-Tash/ Saimaluu Tash/ Salmany Tash/ to tylko różne pisownie dot. tego samego miejsca, zapisane w transkrypcji na angielski (czyli bez dźwięku „ł”).
       W wikipedii znalazłem, że Instytut Archeologii w Biszkeku prowadzi tam sporadycznie badania, zaś zbiór zdjęć neolitycznych petroglifów z Saimaly Tash jest dostępny w Kirgiskim Państwowym Muzeum Historycznym.
       Jak znaleźć kontakty do tych instytucji (znam rosyjski)?

       • Właściwie jedyne, co mogę tu w tej chwili wrzucić, to strony internetowe, chociaż pewnie już Pan sam do nich dotarł. Muzeum jest tu: http://museum.kg/. Jaki Instytut Archeologii ma Pan na myśli? Ten, który jest częścią Akademii Nauk, czy też jakiegoś uniwersytetu? Bo jeśli chodzi o ten pierwszy, czyli Instytut Historii, Archeologii i Etnologii Narodowej Akademii Nauk Republiki Kirgiskiej, to jego dane są tu: http://naskr.kg/ru/2019/06/24/institut-istorii-i-kulturnogo-naslediya/.

6. Dzięki bardzo i radosnych Świąt życzę!

   • Nie ma za co. Również dziękuję za życzenia, wzajemnie.

7. Panie Januszu –
   korzystając z wyszukiwarki yandex można znaleźć wiele ciekawych zdjęć z interesującego Pana miejsca. Podane są źródła tych zdjęć, więc łatwo można dotrzeć do autorów/administratorów i próbować zdobyć więcej. O samym Саймалы-Таш krótki tekst w większym zbiorze:
   http://www.literatura.kg/articles/?aid=189
   Może będzie inspiracją w dalszych poszukiwaniach. Pozdrawiam.

   • Dziękuję za dołączenie do dyskusji

8. Panie Wojciechu, dziękuję za dołączenie do dyskusji i za wskazówki dotyczące zdjęć. Moim problemem jest nie tylko znalezienie zdjęć, ale jeszcze dotarcie do ich źródeł i uzyskanie praw do ich wykorzystania. Już parę osób mi odmówiło, a narazie nie pojadę do Kirgistanu.
   Saimaluu Tash jest ważnym stanowiskiem petroglifów z okresów neolitu i brązu w Azji Centralnej. Gdy wydam swoją książkę, dam o niej znać na tym blogu i zaproszę uczestników na spotkanie do Warszawy.