Liczebniki porządkowe odpowiadają na pytania канчанчы? неченчи? – który z kolei? Tworzy się je poprzez dodanie do liczebnika głównego przyrostka -нчы.
Jak można było się spodziewać, przyrostek ten jest uzależniony od harmonii samogłosek i ostatniej głoski liczebnika głównego, przyjmuje więc jeden z 8 wariantów: -нчы, -нчи, -нчу, –ынчы, -инчи, -унчу, -үнчү. A jak to wygląda w praktyce?
1 – бир – биринчи
2 – эки – экинчи
3 – үч – үчүнчү
4 – төрт – төртүнчү
5 – беш – бешинчи
6 – алты – алтынчы
7 – жети – жетинчи
8 – сегиз – сегизинчи
9 – тогуз – тогузунчу
10 – он – онунчу
11 – он бир – он биринчи
12 – он эки – он экинчи
13 – он үч – он үчүнчү
itd.
20 – жыйырма – жыйырманчы
30 – отуз – отузунчу
40 – кырк – кыркынчы
50 – элүү – элүүнчү
60 – алтымыш – алтымышынчы
70 – жетимиш – жетимишинчи
80 – сексен – сексенинчи
90 – токсон – токсонунчу
100 – жүз – жүзүнчү
200 – эки жүз – эки жүзүнчү
300 – үч жүз – үч жүзүнчү
itd.
1 000 – миӊ – миӊинчи
W przypadku liczebników złożonych, np. szesnasty, dwudziesty pierwszy, sto trzydziesty ósmy itp. przyrostek dodaje się tylko do słowa określającego jedności – w przeciwieństwie do języka polskiego. Po kirgisku nie powiemy więc „dwudziesty pierwszy”, tylko „dwadzieścia pierwszy”. Jeśli chodzi o okrągłe setki, tylko жүз zmienia się na жүзүнчү.
szesnasty – он алтынчы
dziewiętnasty – он тогузунчу
dwudziesty pierwszy – жыйырма биринчи
osiemdziesiąty drugi – сексен экинчи
sto trzydziesty ósmy – жүз отуз сегизинчи
trzysta pięćdziesiąty siódmy – үч жүз элүү жетинчи
tysiąc pięćset siedemdziesiąty czwarty – бир миӊ беш жүз жетимиш төртүнчү
