W języku polskim do zadawania pytań służą zaimki pytające (kto? co? jak? itp.) oraz partykuła pytająca (czy?). W kirgiskim zaimki pytające są podobne, natomiast kwestia partykuły wygląda trochę inaczej. Zajmijmy się najpierw zaimkami.
Pytania o osobę lub przedmiot
ким? – kto?
эмне? / не? (rzadziej używane) – co?
Pytania o cechy
кандай? – jak?
кайсы? / кайсыл? (rzadziej używane) – jaki? jaka? jakie? który? która? które?
Pytania o liczbę, ilość lub liczbę porządkową
канча? / нече? (rzadziej używane) – ile?
канчоо? / нечоо? (rzadziej używane) – ile?
канчанчы? / неченчи? – (rzadziej używane) – który z kolei?
Słowo канча oznacza ogólne pytanie o liczbę/ilość (np. „ile osób jest w tej grupie?”, natomiast канчоо dotyczy wyodrębnionej części jakiejś zbiorowości (np. „ile osób z Kirgistanu jest w tej grupie?”).
Pytania o miejsce, kierunek, czas lub sposób
кайда? – gdzie? dokąd?
кайдан? – skąd?
качан? – kiedy?
качантан бери? – od kiedy?
качанга чейин? / качанкыга чейин? – do kiedy?
кантип? / кандайча? – jak? w jaki sposób?
Pytania o przyczynę
эмнеге? / эмне үчүн? – dlaczego?
Zarówno „кантип”, jak i „кандайча” oznaczają pytanie o sposób, mają jednak inne zabarwienie stylistyczne. Кантип jest zwykłym pytaniem, natomiast кандайча używa się w wykrzyknikach wyrażających zdziwienie, zaskoczenie, niedowierzanie („jakim sposobem ci się to udało?!”).
Wkrótce w osobnym wpisie omówię temat partykuły pytającej, a następnie przejdę do przykładów prostych pytań i odpowiedzi na nie.
