Apendi – bohater kirgiskich (i nie tylko) bajek

27 komentarzy na temat “Apendi – bohater kirgiskich (i nie tylko) bajek”

1. Haha, napisałysmy o tym samym Ciekawe, nie wiedziałam, ze inne kraje tez sie przyznaja do nasreddina Hodzy! Pozdrowienia z Ankary!

   • Też byłam ciekawa, czy ktoś jeszcze o nim napisze, i rzeczywiście. Pozdrowienia z Poznania!

2. A to ci spryciula z tego Apendi ;). Świetnie, że przytoczyłaś nam jedną z opowieści. Swoją drogą, czy dobrze się domyślam, że popularność tej postaci na większym obszarze wynika z historii i powstania Imperium Osmańskiego? Czy są jeszcze jakieś bajki i legendy typowo kirgiskie?

   • Jeśli chodzi o Imperium Osmańskie, pewnie jest coś na rzeczy, ale niekoniecznie w związku z Kirgistanem. Ziemie kirgiskie nigdy nie należały do Imperium Osmańskiego. Być może Apendi dotarł tam Jedwabnym Szlakiem.
     Trudno mi teraz określić, które bajki są typowo kirgiskie, bo wiele z nich też występuje w krajach sąsiednich. Za to jest dużo legend o różnych miejscach w Kirgistanie: o jeziorze Issyk-kul, o kwiatku Ajgul, o założeniu miasta Osz, o dziewczynie zamkniętej na wieży Burana czy o lasach orzechowych z Arslanbob. Niektóre tłumaczyłam dla portalu Kyrgyzstan.pl i można przeczytać je tu: http://kyrgyzstan.pl/pl/artykuly/tematy-tygodnia/legendy-kirgiskie.html.

   • Przypomniało mi się jeszcze coś a propos bajek i kirgiskiego poczucia humoru, choć to akurat nie jest stare i raczej nie dla dzieci. Mam na myśli Baśnie Niebiańskiej Beszbarmakii, pisany po rosyjsku cykl satyrycznych opowieści o bieżących wydarzeniach w Kirgistanie (i od czasu do czasu także na świecie), dostępny na portalu AKIpress (http://skazki.akipress.org/). Chyba powinnam zamieścić jakiś osobny wpis na ten temat…

3. bajka z morałem Lub o wyzszosci winogron nad orzechami. W tych krajach chyba bardziej popularna jest uprawa winogron niz orzechow?

   • Uprawia się jedno i drugie – nie wiem, czego jest więcej. Na korzyść orzechów przemawia to, że na południu Kirgistanu, w okolicach miejscowości Arslanbob rośnie największy naturalny las orzecha włoskiego na świecie.

     • oooo, chętnie wybrałabym się do takiego lasu. Dzieki za ciekawa informacje

       • Nie ma za co, las jest jak najbardziej zwiedzalny.

4. Ale numer! Czytałam kiedyś całą książeczkę takich opowieści o Nasreddinie Hodży! Kiedyś jeszcze za czasów liceum miałam taką wielką książkę z różnymi przypowiastkami i opowieściami z różnych części świata wydaną przez jakąś wspólnotę ekumeniczną (coś w stylu, żeby udowodnić czytelnikom, że wszyscy na świecie modlą się do jednego Boga, tylko inaczej go nazywają)!

   • Może ta książeczka to też któraś z cyklu opracowanego przez Zdzisława Nowaka? Jak wspomniałam we wpisie, wydał po polsku kilka książek o Hodży Nasreddinie w wersji uzbeckiej.

5. Wchodzac na ten blog wiedzialam, ze nie znajde zadnej znanej mi historii, nie mylilam sie 😉 Ciekawa przypowiesc o Apendi, widac ze mial poczucie humoru! Ciekawe, swoja droga, czy chan zawsze tylko takiej rodzynkowej chlosty udzielal… cos mi sie wydaje, ze nie 😉

   • Na pewno nie – zwłaszcza jeśli ktoś przyniósł orzechy 😀

6. A gdyby chan lubił orzechy? Mielibysmy happy ending

   • Gdyby chan lubił orzechy, Apendi z pewnością znalazłby inny powód do żartów

7. Nie znałam Hodży, ale po tej jednej bajce już go polubiłam

   • To – nie szukając daleko – znajdziesz kilka innych opowieści o nim w „Turcji okiem nieobiektywnym”.

     • Dziekuje I milego dnia :))

       • Nie ma za co, эч нерсе эмес!

8. Ciekawa bajka, ja podobnie do chana nie lubię rodzynek, ale nie będę nimi w nikogo rzucac ;P

   • …bo za miękkie?

9. 😀 Słyszałam o tym panu, bo chińskie ludy pochodzenia zachodniego też o nim często opowiadaja

   • Narodów turkijskich w Chinach nie brakuje, są wśród nich też Kirgizi.

10. I pojawił się usmiech na mojej twarzy Bajak zakończyła sie wesołym morałem. Bo najważniejsze to widziec pozytywy w zaistnialej sytuacji 😉

    • Bardzo mi miło

11. Bardzo fajna ta bajka, chociaż zakończenia się trochę domyslałam 😉 Też kojarzę z dzieciństwa taka ksiażkę o jakiej napisała Jo.. muszę poszukac- może jeszcze na strychu się gdzies uchowała 😉

    • Cieszę się, że mój wpis nasuwa miłe wspomnienia z dzieciństwa