Święto Ofiarowania w językach turkijskich

Podobnie jak inne uroczystości w islamie, Święto Ofiarowania jest świętem ruchomym, związanym z muzułmańskim kalendarzem księżycowym. Zdarza się też, że w różnych państwach jego obchody przypadają na inny dzień. W tym roku muzułmanie Kirgistanu i całej Azji Środkowej świętują je dziś, 4 października. Z tej okazji chciałabym napisać trochę o nazwie tego święta w różnych językach turkijskich.

W zeszłym roku poświęciłam jeden wpis na kirgiskie słownictwo związane z islamem – było tam wszystkiego po trochu i tylko wspomniałam o tym, że Święto Ofiarowania to Курман айт. Nazwa ta najprawdopodobniej pochodzi z perskiego Ejd-e Ghorban, z którego przeniknęła do większości, jeśli nie do wszystkich języków turkijskich. W wielu innych językach spotyka się nazwy pochodzące od przekształconego arabskiego ‘Īd ul-’Aḍḥā.

A oto jak Święto Ofiarowania nazywa się w niektórych innych językach turkijskich. Wśród poniższych przykładów wyróżnia się czuwaski, gdyż Czuwasze długo trzymali się wierzeń tradycyjnych i nigdy nie przyjęli islamu. Nazwa święta mogła do nich przeniknąć od Tatarów lub Baszkirów. Zwraca ona także uwagę swoją odmiennością fonetyczną, o której już wspominałam przy okazji klasyfikacji języków turkijskich wg Tekina i Ramstedta.

Azerski: Qurban bayramı

Baszkirski: Ҡорбан байрамы

Czuwaski: Хăрпан пайранĕ

Karaczajsko-bałkarski: Къурман байрам

Kazachski: Құрбан айт

Tatarski: Корбан бәйрәме

Turecki: Kurban Bayram

Uzbecki: Qurbon hayiti

Muzułmanie w Polsce, w tym polscy Tatarzy, używają często nazwy Kurban Bajram. Słowo „bajram” oznacza w językach turkijskich święto. Po kirgisku ma postać майрам, lecz w nazewnictwie świąt muzułmańskich występuje przede wszystkim słowo айт.


2 komentarze na temat “Święto Ofiarowania w językach turkijskich

Zostaw komentarz