Kontynuuję temat o kirgiskim powstaniu przeciwko Rosji z 1916 r. i jego tragicznych skutkach. Poprzednio pisałam o tle historycznym, bezpośrednich przyczynach i przebiegu powstania, jego upadku, represjach oraz uchodźstwie Kirgizów do Chin. Dziś chcę krótko przedstawić dzieje upamiętniania powstania (lub, przeciwnie, zacierania pamięci o nim) i jego odzwierciedlenia w kulturze.
Dzisiejszy temat akcji „W 80 blogów dookoła świata” brzmi „100 lat temu w kraju X”. Tak się składa, że na rok 1916 przypadły bodajże najtragiczniejsze wydarzenia w historii Kirgizów – antyrosyjskie powstanie, które zostało krwawo stłumione, a wprowadzone po nim represje doprowadziły do masowego ruchu uchodźców na wschód, czyli do Chin.
W Chinach żyje ponad 145 tysięcy Kirgizów. W skali tak wielkiego i zróżnicowanego etnicznie państwa to mało, co nie znaczy jednak, że nie warto się nimi zainteresować. Zwłaszcza, że kirgiskie grupy etniczne na terenie Chin mają różne pochodzenie i znalazły się tam w wyniku różnych wydarzeń.