Zaimki wskazujące to takie słowa jak „ten” i „tamten”, czyli służące do wskazania kogoś lub czegoś. W języku kirgiskim mają też swoje miejsce w prostych pytaniach „co to jest?” i „kto to jest?”.
Miesiąc: marzec 2014
Być i mieć, czyli бар i жок
O tym, jak po kirgisku można „być”, pisałam w temacie o przyrostku osobowym. Dziś czas na „mieć”, ale pewne elementy „być” też się pojawią. Chodzi o słowa бар i жок, za pomocą których można wyrazić, że coś jest lub czegoś nie ma.
Nooruz, czyli Nowy Dzień
W ramach Unii Azjatyckiej poruszamy dziś temat równonocy wiosennej, która wkrótce nastąpi. Choć astronomiczna wiosna przychodzi w ostatnich latach już 20 marca, 21 marca tradycyjnie pozostaje datą święta Nooruz (Нооруз). Ten dzień, obchodzony od ponad 3000 lat w Azji Środkowej, Turcji, Iranie, Afganistanie, niektórych państwach bałkańskich i kaukaskich, został uznany za oficjalne święto m. in. przez ONZ i OBWE. Jest on także wpisany na Listę Reprezentatywną Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO.
Partykuła pytająca
Wcześniej pisałam już o zaimkach pytających, które służą do zadawania pytań szczegółowych: co? gdzie? jak? dlaczego? itp. Do pytań ogólnych, na które odpowiada się „tak” lub „nie”, służy partykuła pytająca -бы. Można ją nazwać odpowiednikiem polskiej partykuły „czy”. W języku kirgiskim partykuła pytająca nie stoi na początku zdania, lecz przykleja się do słowa, którego dotyczy pytanie.
O majdanie i berkucie bez polityki
Główny plac Kijowa, centrum ostatnich wydarzeń na Ukrainie, a z drugiej strony – specjalne oddziały milicji. Słowa „Majdan” i „Berkut” jako nazwy własne kojarzą się teraz głównie z tym. Nie każdy wie jednak, że pochodzą z języków turkijskich. O turkijskich zapożyczeniach w ukraińskim, polskim i innych językach słowiańskich można by pisać dużo i z pewnością jest ich więcej, niż podejrzewamy.
Przyrostek osobowy
Jeśli rzeczownik pełni w zdaniu funkcję orzecznika, przyjmuje przyrostek osobowy. Są to wypowiedzi typu „jestem kobietą”, „jest pani gościem”, „on jest studentem”, „jesteście Kirgizami”, „są państwo autorami” itp. Podczas gdy w języku polskim takie zdania wyraża się za pomocą czasownika „być” i rzeczownika w narzędniku, w kirgiskim jest to zaimek osobowy i rzeczownik w mianowniku z przyrostkiem posesywnym – kolejnym przejawem aglutynacyjności.