Kontynuując temat klasyfikacji języków turkijskich, natrafiłam na taką przedstawioną w formie graficznej. Jest to drzewo genealogiczne sporządzone przez rosyjską językoznawczynię Annę Dybo (Анна Дыбо, ur. 1959).
Klasyfikacje języków
Języki turkijskie – klasyfikacja Reformatskiego
Aleksander Reformatski (1900-1978) był rosyjskim językoznawcą. W swoim podręczniku „Wstęp do językoznawstwa” („Введение в языковедение”, 1947) zaprezentował klasyfikację języków świata, w której podzielił je na 20 grup.
Języki turkijskie – klasyfikacja genetyczna wg Bogorodickiego
Wracam do tematu klasyfikacji języków turkijskich i zamieszczam jeszcze jedną. Jej autorem jest rosyjski językoznawca Wasilij Bogorodicki (1857-1941), który pracował na uniwersytecie w Kazaniu i wraz z dwoma Polakami – Janem Baudouinem de Courtenay i Mikołajem Kruszewskim – był współtwórcą kazańskiej szkoły filologicznej, do której należał też twórca innej klasyfikacji, Gabdułchaj Achatow.
Języki turkijskie – klasyfikacja genetyczna wg Djaczka
Kontynuuję temat klasyfikacji języków turkijskich. Dziś prezentuję jedną z najnowszych, którą przedstawił w 2001 r. współczesny rosyjski językoznawca Michaił Djaczok. Jej podstawą jest analiza glottochronologiczna 100 słów z tzw. listy Swadesha.
Języki turkijskie – klasyfikacja genetyczna wg Samojłowicza
Czy jest tu ktoś, kto pamięta początki tego blogu? Zaczynałam od wprowadzenia do języków turkijskich i ich klasyfikacji. Teraz chcę uzupełnić ten cykl o kilka dalszych części. Być może pasowałby on bardziej do mojego drugiego blogu Enesaj.pl, ale skoro zapoczątkowałam go tutaj, niech tu pozostanie.
Kirgiz, Koreańczyk – dwa bratanki, czyli teoria ałtajska
Do poruszenia tego tematu skłonił mnie… prezydent Kirgistanu Ałmazbek Atambajew. Rzecz jasna, nie osobiście. Czytając informacje o jego wizycie w Korei Południowej zwróciłam uwagę na to, w jaki sposób podkreślał powiązania kirgisko-koreańskie. Powiedział mianowicie: „My, Koreańczycy i Kirgizi, wywodzimy się z ałtajskiej grupy językowej, mamy wspólną praojczyznę”. Czy miał rację?
Szyk części zdania w językach turkijskich
Jedną z najpopularniejszych w językoznawstwie typologii syntaktycznych jest podział języków na podstawie szyku podstawowych części zdania: podmiotu (ang. subject – S), orzeczenia (verb – V) i dopełnienia (object – O). W niektórych językach pozycja tych elementów jest stała, a jej naruszenie zmienia znaczenie zdania. Inne języki dopuszczają większą dowolność, lecz mimo to dominuje w nich jeden model szyku.
Języki turkijskie w typologiach fonologicznych
Oto dwa przykłady klasyfikacji według typologii fonologicznych i miejsce, jakie zajmują w nich języki turkijskie. Jest to też okazja do porównania niektórych cech kirgiskiego i polskiego. Jako źródło informacji wykorzystałam opracowania Milewskiego i Majewicza.
Klasyfikacje typologiczne języków
Mamy już za sobą przegląd niektórych klasyfikacji genetycznych i próbę spojrzenia na języki turkijskie z perspektywy klasyfikacji geograficznych. Te pierwsze są oparte na podobieństwach pierwotnych wynikających ze wspólnego pochodzenia, te drugie – na podobieństwach wtórnych powstałych w wyniku bliskości geograficznej. Klasyfikacje typologiczne dotyczą natomiast wspólnych cech występujących w językach niezależnie od bliskości i pokrewieństwa.
Języki turkijskie w klasyfikacjach geograficznych
Klasyfikacje geograficzne języków opierają się na ich wspólnych cechach wynikających nie ze wspólnego pochodzenia, lecz z sąsiedztwa geograficznego, nie pokrywają się więc z klasyfikacjami genetycznymi. Języki są w nich grupowane w ligi, a ligi – w cykle. Gdzie w tym wszystkim są języki turkijskie?