Aby wyrazić wiek, używa się liczebnika, miejscownika i przyrostka osobowego. Tak, do liczebników też można przylepić przyrostki deklinacyjne. Zdanie „mam trzydzieści lat” przetłumaczone dosłownie z kirgiskiego brzmiałoby więc „jestem w trzydziestce”.
miejscownik
Określenia czasu – część III
Kolejny wpis z serii określeń czasu chcę poświęcić podawaniu godziny. Zapytać „która godzina?” można na kilka sposobów: саат канча (болду)? lub убакыт канча (болду?). Słowo убакыт oznacza czas, natomiast саат to godzina, ale też zegar. Minuta to мүнөт*, a sekunda – секунда.
Określenia czasu – część I
Wróćmy do dni tygodnia, miesięcy i pór roku. Pisałam już kiedyś o genezie ich nazw. Teraz chcę podać więcej przykładów ich użycia.
Powrót do бар i жок, czyli jeszcze raz o „mieć”
O бар i жок, czyli dwóch specyficznych czasownikach, które służą do wyrażania posiadania lub braku czegoś, pisałam już tu. Teraz chcę rozwinąć ten temat o dalsze przykłady, a przy okazji utrwalić dopełniacz i przyrostek posesywny.
Miejscownik
Miejscownik (жатыш жөндөмө) w kirgiskiej deklinacji ma nieco szerszy zakres, niż w polskiej. Odpowiada na pytania кайда? (gdzie?) кимде? (u kogo?) эмнеде? (koło czego?) кайсы жерде? (w którym miejscu?) качан? (kiedy?). W zdaniu pełni funkcję okolicznika miejsca lub czasu. Tworzy się go poprzez dodanie przyrostka –да, który występuje w 12 wariantach.