O бар i жок, czyli dwóch specyficznych czasownikach, które służą do wyrażania posiadania lub braku czegoś, pisałam już tu. Teraz chcę rozwinąć ten temat o dalsze przykłady, a przy okazji utrwalić dopełniacz i przyrostek posesywny.
posesywność
Konstrukcja dopełniaczowa
Rzeczownik w dopełniaczu jest jednym ze sposobów wyrażania przynależności. Konstrukcja dopełniaczowa jest związkiem rządu składającym się z dwóch rzeczowników, z których jeden – określany – jest w mianowniku z przyrostkiem posesywnym i stoi na drugim miejscu, a drugi – określający – jest w dopełniaczu i stoi na pierwszym miejscu. Jak to wszystko wygląda, zobaczmy na przykładach.
Sposoby wyrażania przynależności
Dziś czas na małe podsumowanie, które właściwie mogłoby pojawić się wcześniej lub później, ale właśnie w tej chwili odczułam potrzebę usystematyzowania wiedzy. Chodzi o środki, za pomocą których można wyrazić przynależność jakiejś rzeczy do kogoś/czegoś. Przedstawię je teraz w skrócie, z odnośnikami do wpisów, w których dane zagadnienie jest omówione szerzej (linki do tematów, które na razie czekają na omówienie, będę dodawać na bieżąco).
Posesywność rzeczownika – część II
Niedawno pisałam o zaimku dzierżawczym z przyrostkiem posesywnym -ныкы. Przypominam: jest to przyrostek dodawany do zaimków lub rzeczowników pełniących w zdaniu funkcję orzecznika. Teraz będzie mowa o rzeczowniku z tym przyrostkiem.
Posesywność zaimka dzierżawczego
Poprzednim razem podałam warianty i przykłady podstawowych przyrostków posesywnych. Teraz przechodzę do jeszcze innego sposobu wyrażania przynależności. Będzie to także przyrostek posesywny, lecz nieco inny i pełniący inną funkcję.
Posesywność rzeczownika – część I
Posesywność to charakterystyczna dla języków turkijskich kategoria gramatyczna, której brak w języku polskim. Jest to sposób wyrażania przynależności, który łączy się z użyciem zaimka dzierżawczego bądź go zastępuje.